ใต้ร่มไม้เลื้อย...นิยายเรื่องนี้ฉันไม่ปลื้ม

"ฉันไม่ชอบนิยายเรื่องนี้"... เพราะนิยายเรื่องนี้จบแบบ unhappy ...พระ-นางแม้จะได้ครองรักกัน แต่สุดท้ายนางเอกก็จากไปอยู่ดี ฉันยอมรับ ฉันเป็นคนชอบอ่านนิยายที่จบแบบ happy ending ชอบอ่านนิยายรักกุ๊กกิ๊ก นิยายใสๆ นิยายโลกสวย จนมีคนเคยบอกฉันว่า"ฉันเป็นคนที่อยู่ในโลกความฝัน ไม่อยู่ในโลกความจริง" ถ้อยคำนี้จะจริงหรือไม่ ฉันไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ ฉันไม่ชอบนิยายเรื่องนี้จริงๆ นะ! +++ แม้จะไม่ชอบนิยายเรื่องนี้ แต่ฉันยอมรับว่านิยายเรื่องนี้เป็น 'นิยายดีมีสาระ และทรงคุณค่าเรื่องหนึ่ง' ใต้ร่มไม้เลื้อย... กลวิธีการเล่าเรื่องแปลกและแตกต่าง เนื้อหาของเรื่อง แบ่งออกเป็น 3 ส่วน +++ ส่วนแรก... เป็นเรื่องราวของพระเอก "ประดิพัทธ์" หรือ "พัทธ์" ที่หมายถึง "ต้นสน" ...ต้นสน ที่สูงใหญ่ ยืนหยัดได้ด้วยลำต้นของตัวเอง พัทธ์... เป็นชายหนุ่มหน้าตาดีมาก เป็นคนทะเยอทะยาน และด้วยปมด้อยจากพ่อสมัยเด็ก ทำให้เขาเป็นชายหนุ่มที่มีเกราะกำบังตัวเองจากสังคมอยู่เสมอ มีเพียง "แม่" และ "พิมพ์" เท่านั้นที่เขายอมให้สัมผัสถึงตัวตนที่แท้จริงได้ ...พัทธ์เขาชักดาบเชือดใครต่อใครในวงการธุรกิจ ...เพื่อเงิน เพื่ออำนาจ เพื่อความสำเร็จ เขาสามารถใช้ใครต่อใครเป็นบันไดไต่สู่จุดสูงสุดได้อย่างไม่ละอาย ...พัทธ์... เป็นพระเอกที่มิได้ทำให้สาวๆ นักอ่านกรี๊ดกร๊าด แต่เป็นชายหนุ่มแข็งกระด้าง เป็นพระเอกที่ฉันไม่ชอบใจเท่าไร +++ ส่วนที่สอง... เป็นเรื่องราวของนางเอก "อรพิม" หรือ "พิมพ์" ที่หมายถึง "ไม้เลื้อย" พิมพ์... เป็นหญิงสาวที่หน้าตาไม่ได้สวยจัด แต่ก็นับว่าน่ามอง เธอมีชาติตระกูลสูง เป็นผู้ดีเก่า ได้รับการศึกษาที่ดี เธอเพียบพร้อมทั้งกิริยา มารยาท ชาติตระกูล เป็นผู้หญิงโลกสวย มองโลกในแง่ดี และจิตใจดี แต่สิ่งที่พิมพ์ไม่มีคือ "อิสระ" 'ฉันมีโอกาสอยู่เต็มกระเป๋า แต่หัวใจและความคิดของฉันไม่ใช่ของตัวฉันเอง...' +++ พิมพ์... แต่งงานกับ "ริน" หรือ "ศิขริน" ชายหนุ่มผู้อ่อนโยน สุภาพ และเหมาะสมกันทุกๆ ด้าน พวกเขาแต่งงานกันด้วยคำว่า "เหมาะสม" และชีวิตสมรสก็ดำเนินมาถึง 6 ปี จนกระทั่ง "เจน" อดีตคนรักของริน เด็กเกเรที่ชอบทำลายความสวยงามของโลก ทำลายคนดีอย่างพิมพ์ เจน และ ริน ทำให้ผ้าขาวที่สะอาดมีรอยเปื้อนดวงใหญ่ ...และนี่เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้ฉันไม่ชอบนิยายเรื่องนี้ +++ ส่วนที่สาม...เป็นเรื่องราวของทั้งสองร่วมกัน เป็นความรักที่เติบโตของทั้งสอง (ส่วนแรกจะเป็นเรื่องของพัทธ์ โดยมีพิมพ์ข้องเกี่ยวอยู่น้อยนิดขณะที่ส่วนที่สอง ก็เป็นเรื่องของพิมพ์ ที่มีพัทธ์ข้องเกี่ยวกันอยู่น้อยนิดเช่นกัน) ขอย้อนกลับไปยังความสัมพันธ์ตั้งแต่ต้นของทั้งสองก่อน... พัทธ์และพิมพ์เป็นเพื่อนรัก เพื่อนสนิท ทั้งสองเติบโตมาด้วยกัน เป็นลูกไล่ลูกล่อกันมาตลอด ความสัมพันธ์ของพระ-นางจึงเป็นความสัมพันธ์ที่ผ่านการเพาะบ่มตลอดระยะเวลากว่าสามสิบปี จนกระทั่งความรักฉันเพื่อน ได้พัฒนาเป็นความรักแบบชายหญิง (ในส่วนที่สามนี่เอง) +++ พิมพ์ เลิกรากับรินและกลับมาใช้ชีวิตยังบ้านที่เธอเติบโตมา พร้อมกับอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังจะลืมตาดูโลก... เธอท้องกับริน ...และเธอตัดสินใจที่จะเป็นซิงเกิ้ลมัม แต่ด้วยความห่วงใยในลูกน้อย เธอจึงหาหลักยึดให้ตัวเธอและลูกน้อย... และหลักยึดนั้นคือ "พัทธ์" '...โบราณว่า ขาดพ่อเหมือนถ่อหัก ขาดแม่เหมือนแพแตก... เด็กน่ะ บางครั้งเขาก็ต้องการหลักที่มั่นคง ตัวอย่างที่เข้มแข็งของเพศชายบ้างเหมือนกัน' +++ ขณะเดียวกัน พัทธ์ก็เต็มใจที่จะเป็นหลักยึด เป็นต้นไม่ใหญ่ให้ไม้เลื้อยและยินดีให้ไม้เลื้อยปกคลุม เพื่อความชุ่มชื่น ความอ่อนโยน เพราะไม้ใหญ่ก็ต้องการไม้เลื้อย คอยให้ความชุ่มชื่น ความอ่อนโยน แม้สุดท้าย... พิมพ์จะจากไปด้วยโรคร้าย แต่สิ่งที่พิมพ์ทิ้งไว้ช่างยิ่งใหญ่และมีคุณค่ามาก +++ "พิมลพัทธ์" ลูกสาวของพิมพ์ และลูกสาวที่พัทธ์ยินดีที่จะรับเป็นพ่อ ยินดีที่จะเฝ้าดูการเติบโต และเป็นไม้เลื้อยอีกหนึ่งที่ช่วยประคองให้ไม้ใหญ่ไม่ล้มลง เพราะไม้ใหญ่ต้องการไม้เลื้อยที่คอยให้ความชุ่มชื่น ความอ่อนโยน +++ ใต้ร่มไม้เลื้อย... เป็นนิยายที่จบแบบนางเอกจากไปอย่างไม่มีวันกลับ เป็นนิยาย unhappy ending เรื่องที่สองที่ฉันอ่านและเป็นนิยายเรื่องที่สองที่ฉันไม่ปลื้ม (มากๆ) (เรื่องแรกก็เรื่อง "พ่อดอกมะลิ" ที่ตายเพราะสงคราม "คู่กรรม" นั่นไง เรื่องนี้สนุก แต่ฉันไม่ปลื้มเหมือนกัน) แต่ก็ต้องยอมรับว่าเรื่องนี้เป็นนิยายดี ที่แสดงให้เห็นถึงความเป็นจริงของโลก ความเป็นจริงในสังคม และความเป็นจริงของชีวิต ฉันไม่แปลกใจเลยที่นิยายเรื่องนี้ตีพิมพ์ครั้งที่ 6 แล้ว และหากจะตีพิมพ์ครั้งที่ 7 8 9 ในอนาคตก็ไม่ใช่เรื่องแปลกใจจริงๆ ### ผู้เขียน : ปิยะพร ศักดิ์เกษม สำนักพิมพ์ : แพรวสำนักพิมพ์ ในเครืออมรินทร์

#ใตรมไมเลอย #แพรวสำนกพมพ